Λεωφορείο; Χαλλλαρά...

Του Αλέξανδρου Ναλμπάνη

Ιούλιος 2013, ημέρα Σάββατο, ώρα 18:00, στην περιοχή του Ζωγράφου.

Δύο λεωφορεία, το 235 και το 608, εξυπηρετούν τον κόσμο που θέλει να κατέβει στο κέντρο της Αθήνας.
Εξυπηρετούν είπα; Άκυρο.
15 άνθρωποι περιμένουν στη στάση πάνω από 20 λεπτά, μέσα στο απογευματινό κάμα, ψάχνοντας για σκιά και βρίζοντας θεούς και δαίμονες.
Με λίγα λόγια “μια ωραία ατμόσφαιρα”, βγαλμένη από την καθημερινότητα της πρωτεύουσας (και όχι μόνο).

Τα λεωφορεία στην περιοχή του Ζωγράφου τα γνωρίζω καλά.
Είμαι γέννημα-θρέμμα της περιοχής, και τα χρησιμοποιώ σε καθημερινή βάση από μικρό παιδί.

Μιλάμε για λεωφορεία που κατά κανόνα δεν αργούν, και μάλιστα στην περίπτωση που κάποιος κινείται στο τμήμα διαδρομής Πλατεία Γαρδένιας-Ακαδημία εξυπηρετείται από δύο διαφορετικά λεωφορεία, το 235 και το 608.
Ως αποτέλεσμα, οι πιθανότητες να περιμένει στη στάση για πολύ μειώνονται δραστικά.

Αυτός όμως είναι μόνο ο... χειμερινός κανόνας, καθώς από τη στιγμή που μπαίνουμε στο καλοκαίρι (παρεξηγημένη και... ξεχειλωμένη έννοια στην Ελλάδα) τα πράγματα αλλάζουν.
Το “χαλλλαρά”, ατάκα που μάθαμε όλοι μέσω του γνωστού σκετς στους “10 μικρούς Μήτσους” του Λάκη Λαζόπουλου, βρίσκει πλήρη εφαρμογή και εκτός Θεσσαλονίκης.

Η εποχή είναι μεν καλοκαίρι, αυτό όμως σημαίνει διακοπές για πολύ λιγότερο κόσμο απ' ο,τι παλαιότερα. Μέσα Ιουλίου είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν άδεια.

Η μέρα είναι Σάββατο και, ειδικά στην εποχή μας, πολύς κόσμος εργάζεται. Το “κλασικό” Σαββατοκύριακο-αργία βρίσκει εφαρμογή όλο και σπανιότερα πλέον, οπότε περιμένει κανείς τα λεωφορεία να κινούνται σε δρομολόγια λίγο πιο αραιά απ' αυτά του πενθημέρου.

Λίγο πιο αραιά όμως σίγουρα δε σημαίνει ένα λεωφορείο ανά 20 και πλέον λεπτά!

Τις καθημερινές έχουμε ένα από τα δύο λεωφορεία κάθε 3-5 λεπτά. Ημέρα Σάββατο ένα κάθε 20;
Δεν είναι δυνατόν.
Είχα ραντεβού στο κέντρο 18:25, ήμουν από τις 18:00 στη στάση και τελικά πήρα ταξί για να μην αργήσω στο ραντεβού μου.
Οι τιμές των εισιτηρίων στα ΜΜΜ έχουν εκτροχιαστεί τα τελευταία χρόνια, με τις υπηρεσίες να μη βελτιώνονται ούτε στο ελάχιστο.
Σήμερα, με το εισιτήριο στο 1,40€, αναγκάζεσαι Ιούλιο μήνα να περιμένεις μισή ώρα σ' έναν από τους μεγαλύτερους δήμους της Αττικής (72.000 κάτοικοι) για να μετακινηθείς στο κέντρο της Αθήνας.
Με λίγα λόγια “σε γράφουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι φίλε, πλέρω 4€ να σε πάει ο ταξιτζής ή άραξε κάνα μισάωρο”. Είπαμε, χαλλλαρά!

Η κατάσταση σε άλλους δήμους είναι ακόμη χειρότερη βεβαίως, με το δήμο Παπάγου πχ (50.000 κάτοικοι) να εξυπηρετείται από τις γραμμές 409 και 413 και τους κατοίκους να περιμένουν στη στάση τουλάχιστον 10-15 λεπτά σε μόνιμη βάση.

Να χαιρόμαστε, λοιπόν, τους κυρίους Βερελή, Λιάπη, Χατζηδάκη, Στυλιανίδη, Ρέππα, Ραγκούση, Βορίδη, Χρυσοχοΐδη κλπ, που τόσο καλά τα έχουν πάει στα Υπουργεία Μεταφορών τόσα χρόνια.

Και φυσικά, πρώτα και πάνω απ' όλους, να χαιρόμαστε τους ψηφοφόρους τους.