Είναι εκπληκτικό το πώς αλλάζουν τα λεγόμενα πολιτικών στην Ελλάδα, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Με εκλογές ενδιάμεσα ή χωρίς. Εντάξει, και στο εξωτερικό γίνεται. Ωστόσο, το λέω- ξελέω σε τόσο μεγάλο βαθμό, νομίζω ότι είναι ελληνικό φαινόμενο. «Είμαι υπέρ των απολύσεων, αν χρειάζονται» λέει σε νέα συνέντευξη του, ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης.
Συγκεκριμένα, ο κ. Γεωργιάδης, μιλώντας στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Είµαι πάντα υπέρ των απολύσεων, αν χρειάζονται. Αν χρειάζονται, πρέπει να γίνονται». Και επειδή το μυαλό όλων γυρνάει… στο περιβόητο στοίχημα, ο υπουργός Υγείας σπεύδει να εξηγήσει ότι «θα ήθελα να έχω εξηγήσει καλύτερα στην αφετηρία µου ότι το στοίχηµα αφορούσε µόνο το Ε.Σ.Υ. και όχι γενικώς τις απολύσεις, γιατί εγώ ποτέ δεν ήµουν αναφανδόν ιδεολογικά κατά των απολύσεων».
Δεν είναι πρώτη φορά που το βλέπουμε, στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Δεν θα κρίνω το αν είναι απαραίτητες ή όχι οι απολύσεις στη Δημόσια Υγεία. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του και είναι σεβαστή, σε κάθε περίπτωση. Θέλω να μείνω όμως, στην τακτική του «άλλα λέω, άλλα κάνω» που ακολούθησε ο Άδωνις Γεωργιάδης. Δεν μπορείς να λες το «α» και μετά στην πράξη να κάνεις το «β». Ξανά λέω: δεν στέκομαι αυτή τη στιγμή, στο τι μπορεί να είναι το «α» και το «β». Στέκομαι στο κομμάτι της πολιτικής συνέπειας, στη χώρα μας.
Είχαμε πριν τις τελευταίες εκλογές, τον Αντώνη Σαμαρά να μιλά για αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Κέρδισε τις εκλογές και μόνο αναδιαπραγμάτευση δεν έκανε. Αυτή μάλλον έμεινε στα «Ζάππεια». Σαν να ζούμε το ίδιο έργο κάθε φορά. Το σχέδιο κάποιου πολιτικού, το οποίο το διατυμπανίζει συνεχώς δημόσια, να γίνεται… κουρελόχαρτο μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Λες, για παράδειγμα, ότι θα σκίσεις το μνημόνιο; Μάλιστα. Πρέπει να βγεις και να το κάνεις λοιπόν! Λες ότι «δεν θα συνεργαστώ με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο κόσμος να χαλάσει»; Μάλιστα. Πρέπει να το τηρήσεις. Λες πως «πρέπει να μείνουμε στην Ευρώπη πάση θυσία»; Πάλι πρέπει να το κάνεις. Λες ότι «εμείς θα κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις»; Βγες και πραγματοποίησε το!
Δεν γίνεται συνεχώς, άλλα να λες δημόσια και άλλα να κάνεις τελικά. Υποτίθεται πως κάποιος κόσμος σε έχει ψηφήσει και σε έχει εμπιστευτεί για το πλάνο που –υποτίθεται- έχεις. Αν ψηφίζουμε κάποιον πολιτικό, με του οποίου το πρόγραμμα συμφωνούμε, και στην πράξη ο ίδιος πολιτικός εφαρμόζει κάτι διαφορετικό, τότε δεν υπάρχει νόημα.
Παρακολουθώντας τον Άδωνι Γεωργιάδη αυτές τις μέρες, στις έντονες τηλεοπτικές του εμφανίσεις, θα πρέπει να πω ότι είδα και κάποια θετικά στοιχεία. Για να τα λέμε όλα, ξεκάθαρα και χωρίς κομματικά «γυαλιά». Νομίζω λοιπόν, ότι πέτυχε μια νίκη απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, στο ζήτημα των γενοσήμων φαρμάκων. Μια πολιτική νίκη, για να είμαστε ακριβείς. Γιατί, το αν είναι θετικό ή όχι το μέτρο που αφορά τα γενόσημα, θα το δούμε στην πράξη.
Γιατί κέρδισε εδώ ο Άδωνις: Διότι στις περισσότερες τηλεοπτικές μονομαχίες του, είχε επιχειρήματα (όχι στοιχηματάκια), είχε αριθμούς να παρουσιάσει, είχε και διεθνή παραδείγματα να μας δείξει. Οι «άλλοι» αντί να έχουν κάποια εναλλακτική πρόταση στο συγκεκριμένο θέμα, αναλώνονταν στο να μιλούν γενικά για Μνημόνια, Τρόικες, κρίση, νοσοκομεία. Μέχρι και το… Πολυτεχνείο θυμήθηκε ο διευθυντής του σταθμού «Στο κόκκινο», Κώστας Αρβανίτης, σε μια προσπάθεια να αντικρούσει τον Άδωνι, σε τηλεοπτικό πάνελ. Πάλι καλά, δεν μας είπε και για το θέμα της ΕΡΤ. Οκ για τα φάρμακα ήταν η συζήτηση, αλλά ας αραδιάσουμε ακόμα 5-6 άσχετα θέματα. Και στο τέλος, η συζήτηση θα λήξει από τον παρουσιαστή, με το σύνηθες «σας ευχαριστώ πολύ όλους. Δεν έχουμε άλλο χρόνο. Κλείνουμε εδώ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου